بدآیین

بدآیین . [ ب َ ] (ص مرکب ) گمراه . بداخلاق . بدخوی کافر. زشت رفتار :
هم آنگه به بیژن رسید آگهی
که آمد بدست آن بدآیین رهی .

فردوسی .

شوی کار دیو بدآیین کنی
پس آنگاه بر دیو نفرین کنی .

(گرشاسب نامه ).