بدائیة

بدائیة. [ ب َ ئی ی َ ] (اِخ ) گروهی که بداء را درباره ٔ خداوند متعال جایزمی دانند. (از تعریفات جرجانی ). از غلاة شیعه که بداءرا درباره ٔ حق تعالی جایز دانسته اند. اینان گویند مانعی ندارد که خداوند فعلی را اراده کند سپس چیزی او را آشکار شود که پیش از اراده ٔ آن فعل بر او پوشیده بود و از اراده ٔ خود منصرف شود. (از شرح المواقف از کشاف اصطلاحات الفنون ). و رجوع به بداء و بدایی شود.