بدال
لغتنامه دهخدا
بدال . [ ب َدْ دا ] (ع ص ) آنکه غله فروشد و مردم آن را بقال گویند و در لغت بقال آن را گویند که تره فروشد. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). غله فروش . مأکولات فروش ، و این همان است که عوام بغلط بقال گویند. (یادداشت مؤلف ). و رجوع به بقال شود.
