بداندرونلغتنامه دهخدابداندرون . [ ب َ اَ دَ ] (ص مرکب ) بدباطن . بدفطرت . بدذات : او را یزدجرد گناهکار گفتندی از آنچه معیوب و بداندیش و بداندرون بود. (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 74).
