بداهة

بداهة. [ ب َ هََ ] (ع مص ) ناگاه و نااندیشیده آمدن . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). بدهه بداهة؛ ناگاه و نااندیشیده آمد او را. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). بَدْه . بَدیهَة. (از منتهی الارب ). || استقبال کردن کسی را با کاری : بدهه ُ بامر؛ استقبال کرد او را به آن کار. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).بَدْه . َبدیهَه . (از منتهی الارب ). || بی اندیشه سخن گفتن . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بی اندیشه آمدن سخن . (غیاث اللغات ). یقال اجاب علی البداهة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).