بدخشی

بدخشی . [ ب َ دَ ] (ص نسبی ) منسوب به بدخشان . بدخشانی :
بخندید بهرام و کرد آفرین
رخش گشت همچون بدخشی نگین .

فردوسی .

بیست پاره لعل بدخشی بغایت نیکو. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 296).
چون زر مزور نگر آن لعل بدخشیش
چون چادر گازر نگرآن برد یمانیش .

ناصرخسرو.

بساعتی سر تیغش بکهستان کمج
رمال لعل بدخشی کند ز خون رجال .

سوزنی .

|| لعل . (یادداشت مؤلف ) (فرهنگ شعوری ) :
نگردد چو یاقوت هرگز بدخشی
ز سنگ سیه چون عقیق یمانی .

فرخی .

همی تا یکباره بیرون نیاید
بدخشی و پیروزه و زر کانی .

فرخی .