بدرهی
لغتنامه دهخدا
بدرهی . [ ب َ رَ ] (حامص مرکب ) بدراهی . بدعملی . بدکرداری . گمراهی :
که گفتند جاسوس بدگوهرید
به جاسوسی و بدرهی اندرید.
ز ما دیده ای زشتی و بدرهی
چه گوییم دانی و خود آگهی .
که گفتند جاسوس بدگوهرید
به جاسوسی و بدرهی اندرید.
شمسی (یوسف وزلیخا).
ز ما دیده ای زشتی و بدرهی
چه گوییم دانی و خود آگهی .
شمسی (یوسف و زلیخا).