بدگفت

بدگفت . [ ب َ گ ُ ] (مص مرکب مرخم ) گفتار زشت . (آنندراج ).سخن زشت . (ناظم الاطباء). تهمت . افترا. بهتان . (از ولف ). بدگویی . (یادداشت مؤلف ). بد گفتن :
به بدگفت از ایشان ندید ایچ راه
که کردی پر آزار ازو جان شاه .

(شاهنامه چ بروخیم ج 8 ص 2403).

|| (ص مرکب ) بدگو. تهمت زن :
از بد بدگفت نرنجد حکیم
بیخ چو سخت است ز صرصر چه بیم .

میرخسرو (از آنندراج ).