بدی

بدی ٔ. [ ب َ ] (ع ص ) آفریده و مخلوق . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). مخلوق . (شرح قاموس ). || کار نو و بدیع. || نخستین هر چیزی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). نخستین . (ناظم الاطباء). اول . (شرح قاموس ). || چاهی که در اسلام بهم رسیده باشد. (شرح قاموس ). چاهی که در اسلام کنده باشند، حدیث : حریم البئر البدی ٔ خمس وعشرون ذراعاً. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). و رجوع به بدء و بدی شود.