براعةلغتنامه دهخدابراعة. [ ب َ ع َ ] (ع مص ) تمام شدن در فضل و درگذشتن از اصحاب در دانش و مانند آن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به براعت شود.
