بران
لغتنامه دهخدا
بران . [ ب ُ ] (نف ) بُرنده . || (ق ) در حال بریدن . || (اِمص ) عمل ِ بریدن .
- بله بران ؛ در تداول ، گفتگوی دوخانواده ٔ عروس و داماد در قطع و فصل شرایط زناشوئی .
- چله بران ؛مهمانی بمناسبت گرمابه رفتن زن زائو پس از چهل روز از زادن .
- بله بران ؛ در تداول ، گفتگوی دوخانواده ٔ عروس و داماد در قطع و فصل شرایط زناشوئی .
- چله بران ؛مهمانی بمناسبت گرمابه رفتن زن زائو پس از چهل روز از زادن .