براهمة

براهمة. [ ب َ هَِ م َ ] (اِخ ) ج ِ برهمن بحذف حرف خامس . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). واحد آن برهمی است و آنان یکی از طبقات مردم هندوستان اند. (مفاتیح العلوم خوارزمی ). هم لایجوزون علی اﷲ بعثةالرسل ؛ بعثت پیمبران را بر خداوند جایز و روا نمیشمارند. (ازمنتهی الارب ). گروهی هستند از منکران رسالت و پیامبری . صاحب «انسان کامل » گفته است آنان قومی هستند که بطور مطلق عبادت حق تعالی را بجای می آورند ولی نه براهنمایی پیامبران بلکه می گویند آنچه در این جهان و عالم هستی وجود دارد مخلوق و آفریده ٔ پروردگار جهان است از اینرو به یگانگی خلاق عالم اقرار میورزند لکن پیامبران را منکر میباشند و عبادت آنان مانند عبادت پیمبران باشد پیش از مبعوث شدن آنان به پیمبری و آنان خویشتن را از فرزندان حضرت ابراهیم شمرند و میگویند ما را کتابی است که ابراهیم آنرا نوشته از جانب خودش نه آنکه کتاب آسمانی و از جانب حق باشد آن کتاب مملواز حقایق و بر پنج قسمت است . چهار قسمت آنرا ملت مجاز است بخواند ولی قسمت پنجم را بواسطه ٔ آنکه فهم و درک مطالب آن تعمق و غوررسی بسیار لازم دارد همه کس حق خواندن آنرا نخواهد داشت مگر نفری چند که در دانشمندی مسلم کل باشند اکثر این طایفه در شهرهای هند اقامت دارند گروهی از هندوان خود را به لباس براهمه ملبس سازند و دعوی پیروی این طایفه کنند در صورتیکه در باطن امر از براهمه نیستند و این جماعت در بین براهمه به بت پرستی معروف میباشد. (از کشاف اصطلاحات الفنون ) : یکی از براهمه ٔ هند را پرسیدند که می گویند بجانب هندوستان کوههاست . (کلیله و دمنه ). این کتاب کلیله و دمنه فراهم آورده ٔ علما و براهمه ٔ هنداست در انواع مواعظ... (کلیله و دمنه ). || جمعی برهمن بمعنی وزیر در لغت هندی . (کلیله و دمنه ).