ترجمه مقاله

براهیم

لغت‌نامه دهخدا

براهیم . [ ب ِ ] (اِخ ) ابراهیم خلیل اﷲ :
بزرگی که با آسمان همبر است
ز نسل براهیم پیغمبر است .

فردوسی .


نبیره ٔ سماعیل پیغمبر است
که پور براهیم نیک اختر است .

فردوسی .


یافت احمد بچهل سال مکانی که نیافت
به نود سال براهیم ازآن عشر عثیر.

ناصرخسرو.


اندیشه کن از حال براهیم وز قربان
وان عزم براهیم که برّد ز پسر سر.

ناصرخسرو.


تمثال تو چون دست براهیم پیمبر
مر بتکده ها را در و دیوار شکسته .

سوزنی .


بت شکن همچو براهیم شو ار میخواهی
که ترا آتش سوزنده گلستان گردد.

خاقانی .


بمعماری کعبه چون دست برد
زمانه براهیم پنداشتش .

خاقانی .


مهد براهیم چه رای اوفتاد
نیمه ره آمد دو سه جای اوفتاد.

نظامی .


زلف براهیم و رخ آتشگرش
چشم سماعیل و مژه خنجرش .

نظامی .


بصحف براهیم ایزد شناس
کزان دین کنم پیش یزدان سپاس .

نظامی .


رجوع به ابراهیم خلیل اﷲ شود. || مخفف ابراهیم و مراد در شعر ذیل ابراهیم سیمجور دواتی است سپهسالار سامانیان به خراسان :
فعل نکو ز نسبت بهتر کزین قبل
به شد ز سیمجور براهیم سیمجور.

ناصرخسرو.


- براهیم زاده ؛ فرزند ابراهیم خلیل :
دعوی کنند گرچه براهیم زاده ایم
چون ژرف بنگری همه شاگرد آزرند.

ناصرخسرو.


ترجمه مقاله