براه افکندهلغتنامه دهخدابراه افکنده . [ ب ِ اَ ک َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) (از: ب + راه + افکنده ) براه افتاده . کنایه از بی ارزش و بی قدر و قیمت و منزلت : آن چوب خشک براه افکنده آخر بکار آید. (کلیله و دمنه ).
