برتویدن . [ ب َ ت َ دَ ] (مص مرکب ) برتاویدن . برتافتن . تافته شدن . بریان و برشته شدن : منکر شو ار توانی نار سعیر را تا اندر او بحشر بسوزی و برتوی . سوزنی . رجوع به تویدن شود.

برتویدن

تویدن

برتافته

میچانیدن

رو برتافتن

اصحاب سعیر

بَلال

بویشت

بریان گشتن

بریان کننده

هِرِسُّم

دست و پا چلفت

یاریگری دوازده‌قدمی

مِچ مِچ

قزقونِ دوپزى

نان دانی

لغت‌نامه دهخدا