برصاء
لغتنامه دهخدا
برصاء.[ ب َ ] (ع ص ) تأنیث أبرص . زن مبتلا به مرض پیسی .
- حیة برصاء ؛مار پیسه . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
|| ارض برصاء؛ زمین گیاه چریده . (آنندراج ) (منتهی الارب ). || (اِخ ) لقب مادر شبیب شاعر و نام او امامة یا قرصافة بود.
- حیة برصاء ؛مار پیسه . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
|| ارض برصاء؛ زمین گیاه چریده . (آنندراج ) (منتهی الارب ). || (اِخ ) لقب مادر شبیب شاعر و نام او امامة یا قرصافة بود.