برطپیدن

برطپیدن . [ ب َ طَ دَ ](مص مرکب ) طپیدن . تپیدن . بی قراری کردن :
نرنجم ز خصمان اگر برطپند
کزین آتش پارسی در تبند.

سعدی .

- دل برطپیدن ؛ مضطرب و پریشان شدن :
چو ارجاسب پیکار زآنگونه دید
ز غم سست گشت و دلش برطپید.

فردوسی .

و رجوع به طپیدن و تپیدن شود.