برفته
لغتنامه دهخدا
برفته . [ ب ِرَ ت َ / ت ِ ] (ن مف / نف ) نعت مفعولی از برفتن در همه ٔ معانی . || درگذشته . متوفی :
از برفته همه جهان غمگین
وز نشسته همه جهان دلشاد.
رجوع به رفتن و رفته شود.
از برفته همه جهان غمگین
وز نشسته همه جهان دلشاد.
(از تاریخ بیهقی ).
رجوع به رفتن و رفته شود.