برق جه
لغتنامه دهخدا
برق جه . [ ب َ ج َه ْ / ج ِه ْ ] (نف مرکب ) جهنده چون برق . تند و سریع :
برق جه بادگذریوزدو و کوه قرار
شیردل پیل قدم گورتک آهوپرواز.
آمد به عیدگاه چو سرو آن بچهره گل
بر برق جه براقی گلگون شده سوار.
برق جه بادگذریوزدو و کوه قرار
شیردل پیل قدم گورتک آهوپرواز.
منوچهری .
آمد به عیدگاه چو سرو آن بچهره گل
بر برق جه براقی گلگون شده سوار.
سوزنی .