برنجن
لغتنامه دهخدا
برنجن . [ ب َ رَ ج َ ] (اِ) حلقه ای باشد ازطلا و نقره و امثال آن که زنان در دست و پای کنند، آنچه در دست کنند دست برنجن و آنچه در پای کنند پای برنجن خوانند. (برهان ) (از آنندراج ). اورنجن . برنجین . ورنجن . || هر زینت زنانه . (ناظم الاطباء).
