بروجن
لغتنامه دهخدا
بروجن . [ ب ُ ج ِ ] (اِخ ) قصبه ٔ مرکز بخش بروجن شهرستان شهرکرد است . این قصبه در جلگه ای که از اطراف به کوههای مرتفع محاطاست واقع شده و آب مشروب و زراعتی آن از چشمه و قنات تأمین میشود. سکنه ٔ آن 9383 تن است . محصول آنجا غلات و حبوب می باشد. (از فرهنگجغرافیایی ایران ج 10).