بروعلغتنامه دهخدابروع . [ ب ُ ] (ع مص ) تمام شدن در فضل و درگذشتن از اصحاب در دانش و مانند آن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). بَراعة. و رجوع به براعة و براعت شود. || به بالای کوه شدن . (از اقرب الموارد).
