برونسو

برونسو. [ ب ِ / ب ُ ] (اِ مرکب ) بیرونسو. سوی بیرون . جانب بیرون . جانب وحشی . سمت خارج . مقابل درون سو :
موی سر جغبوت و جامه ریمناک
از برونسو باد سرد و بیمناک .

رودکی .

نارنج چو دو کفه ٔ سیمین ترازو
هر دو ز زر سرخ طلی کرده برونسو.

منوچهری .

اگرچه درون سخن نیک بود از برونسو گمان به زشتی برند. (قابوسنامه ).
اگر نه دشمن خویشی چه میباید همه خود را
درونسو شسته جان کندن برونسو ناروا رفتن .

خاقانی .

چو شمع از درونسو جگر سوختن
برونسو ز شادی برافروختن .

نظامی .

اگر در تنت مزه نماند برونسوی ترا مزه دهیم . (کتاب المعارف ).