برون سرالغتنامه دهخدابرون سرا. [ ب ِ / ب ُ س َ ] (اِ مرکب ) بیرون سرا. بیرون سرای . || زری که در غیر دارالضرب و ضرابخانه سکه کرده باشند. (برهان ) (ناظم الاطباء). پول قلب و بد که در غیر دارالضرب سکه زده باشند.
