برون جستن

برون جستن . [ ب ِ / ب ُ ج َ ت َ ] (مص مرکب ) بیرون جستن . خارج شدن بشتاب . برآمدن از محلی :
برون جست و خون از تنش می چکید
همی گفت و ازهول جان می دوید.

سعدی .