برچکیدن
لغتنامه دهخدا
برچکیدن . [ ب َ چ َ / چ ِ دَ ] (مص مرکب ) چکیدن :
چو گودرز پیش تهمتن رسید
سرشکش ز مژگان برخ برچکید.
یکی قطره ای بر کفم برچکید
کف دست من گشت چون کوثری .
رجوع به چکیدن شود.
چو گودرز پیش تهمتن رسید
سرشکش ز مژگان برخ برچکید.
فردوسی .
یکی قطره ای بر کفم برچکید
کف دست من گشت چون کوثری .
منوچهری .
رجوع به چکیدن شود.