برکنار
لغت‌نامه دهخدا
برکنار. [ ب َ ک َ / ک ِ ] (ص مرکب ) بیک طرف و بیک سو. (ناظم الاطباء) :
جهاندیده پیری ز ما برکنار
ز دور فلک لیل مویش نهار.
|| معزول . آزاد و رستگار. (ناظم الاطباء): تَمرّن ، تَمزّن ؛ برکنار بودن . مُنْکَص ، منکَّص ؛ برکنار شده و یکسو شده .عارِد؛ برکنار و یکسو شونده . (از منتهی الارب ).
جهاندیده پیری ز ما برکنار
ز دور فلک لیل مویش نهار.
سعدی .
|| معزول . آزاد و رستگار. (ناظم الاطباء): تَمرّن ، تَمزّن ؛ برکنار بودن . مُنْکَص ، منکَّص ؛ برکنار شده و یکسو شده .عارِد؛ برکنار و یکسو شونده . (از منتهی الارب ).
