برکیارق

برکیارق . [ ب َ رُ ] (اِخ ) ابن ملکشاه سلجوقی ، ملقب به رکن الدین و مکنی به ابوالمظفر. از پادشاهان مشهور سلسله ٔ سلاجقه و چهارمین پادشاه (486-498 هَ. ق .) آن سلسله ، پسر ارشد ملکشاه است . وی بنابر مشهور در سال 471 و مطابق قول ابن خلکان 474 بدنیا آمد و در هنگام وفات ملکشاه (485) وی سیزده سال داشت و در اصفهان بود. ترکان خاتون زوجه ٔ ملکشاه که محمودبن ملکشاه پسر چهارده ساله ٔ خود را میخواست بسلطنت برداردبفرمود تا برکیارق را بزندان افکندند اما نظامیه یعنی غلامان خاصه ٔ نظام الملک طوسی که در اصفهان قدرتی داشتند علی رغم تاج الملک شیرازی که رقیب و محرک قتل نظام الملک بود و با ترکان خاتون همدست بود بشوریدند و برکیارق را از اصفهان بیرون برده و در ری بسلطنت برداشتند و در جنگی که بین او و ترکان خاتون در نزدیکی بروجرد روی داد (485) برکیارق ظفر یافت و اصفهان را پس از مدتی محاصره گرفت و در آنجا بسلطنت نشست (486). و رجوع به تاریخ گزیده ص 482 و تاریخ الخلفاء ص 284 و دایرة المعارف فارسی و تاریخ ایران عباس اقبال شود.