بر زبان افتادن . [ب َ زَ اُ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از شهرت یافتن اعم از آنکه بخوبی باشد یا بزشتی . (آنندراج ) : ز بس از خلق روپوشی نشانی هست در حسنت فتاده بر زبانها تا قیامت نام دیدارت . علی خراسانی (آنندراج ).

بر زبان افتادن

بزبان افتادن

بر زمین افتادن

زبان زد شدن

عزم افتادن

زبان بر زبان داشتن

چو افتادن

بر زبان داشتن

بر زبان دویدن

زبان زد

بر زبان گرفتن

احفیظاظ

زرادخانه

پسادست

بزاز

deep-fry

پشت و رو سازی

لغت‌نامه دهخدا