بزاخة
لغتنامه دهخدا
بزاخة. [ ب ُ خ َ ] (اِخ ) موضعی است که درآن مسلمانان را در خلافت ابی بکر جنگ واقع شد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). یوم ...؛ نام موضعی است که در آن بعهد ابی بکر مسلمانان را با اسد و غطفان وقعه ای رخ داد. رجوع به مجمع الامثال میدانی شود.
