بزةلغتنامه دهخدابزة. [ ب ِزْ زَ ] (ع اِ) سلاح و هیئت ، یقال : هو حسن البزة. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). جامه ٔ خلعت و سلاح . (مهذب الاسماء نسخه ٔ خطی ). شارة. لبسه . (یادداشت بخط دهخدا).
