بزخاءلغتنامه دهخدابزخاء.[ ب َ ] (ع ص ) زن برآمده سینه و درآمده پشت . (ناظم الاطباء). رجل ابزخ و امراءة بزخاء، نعت است . (منتهی الارب ) (آنندراج ). تأنیث ابزخ . رجوع به این کلمه شود.
