بزرو
لغتنامه دهخدا
بزرو. [ ب ُ رَ / رُو ] (ص مرکب ) بزرونده . که بز تواند رفت .
- راه بزرو ؛ راههای باریک و پرپیچ وخم در کوه . معبری در کوه و جنگل سخت پیچ درپیچ . (یادداشت بخط دهخدا).
- راه بزرو ؛ راههای باریک و پرپیچ وخم در کوه . معبری در کوه و جنگل سخت پیچ درپیچ . (یادداشت بخط دهخدا).