بزشتی رساندن
لغتنامه دهخدا
بزشتی رساندن . [ ب ِ زِ رَ / رِ دَ ] (مص مرکب ) (از: ب + زشتی + رساندن ) درشتی و بی اندامی کردن . (آنندراج ) :
برقع از روی نکویش نگشاید آسان
تا بزشتی نرسانم ننماید رو را.
برقع از روی نکویش نگشاید آسان
تا بزشتی نرسانم ننماید رو را.
ایماء (از آنندراج ).