بزه مند

بزه مند. [ ب َ زَ / زِ م َ ] (ص مرکب )گناه کار. ملامت پذیر. (ناظم الاطباء). اثیم . خطاکار. گنه کار. (آنندراج ). عاصی . موزور. مذنب . مجرم . گنه کار.اثیم . (یادداشت بخط دهخدا): و بنظر حقارت بدیشان نظر نکنی که بزه مند و گرفتار آیی . (تاریخ قم ص 212).