بزه کاری

بزه کاری . [ ب َ زَ / زِ ] (حامص مرکب ) عصیان . گناهکاری . (یادداشت بخط دهخدا). ج ،بزه کاریها، بمعنی مآثم . (تاریخ بیهقی ) :
من بجرمی نکرده معذورم
کز بزه کاری پدر دورم .

نظامی .