بزه کردن

بزه کردن . [ ب َ زَ / زِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) گناه کردن . خطا کردن . عصیان کردن :
از بزه کردنش عجب ماندند
بزه گر زین جنایتش خواندند.

نظامی .

بچه دیر ماندی ای صبح که جان من برآمد
بزه کردی و نکردند مؤذنان ثوابی .

سعدی .

و رجوع به بزه شود.