بستاوند

بستاوند. [ ب ُ / ب َ وَ ] (اِ) بست . زمین پشته پشته را گویند که کتل و کریوه باشد. (برهان ). زمین پشته پشته را گویند که هموار نباشد و این لغت پشته وند بوده یعنی پشته مانند و شین آن با سین تبدیل یافته و بضم اول بهتر از فتح است . (انجمن آرا). زمین پشته پشته را گویند که هموار نباشد. (آنندراج ). زمین پشته پشته . (رشیدی ). زمین پشته پشته و کتل و گریوه و زمین ناهموار. (ناظم الاطباء). زمین ناهموار که دارای پشته باشد. (فرهنگ نظام ).