بستنی
لغت‌نامه دهخدا
بستنی . [ ب َ ت َ ] (ص لیاقت ، اِ مرکب ) هرچیز درخور بستن . پارچه ای که بدان دسته ٔ کاغذ و کتاب و دفتر و جز آن را بهم می بندند. (ناظم الاطباء). || لنگ حمام . فوطه ٔ حمام . (در اصطلاح حمامیان ). || کسی که بستن وی لازم باشد. درخور بستن . لایق بستن . ازدر بستن :
من اینک به پیش توأم مستمند
بکش کشتنی بستنی را ببند.
|| هر شربت فسرده ٔ یخ بسته . (ناظم الاطباء). مبردی که از شیر و شکر یا آب میوه ها در یخ افسرند و انواع آنها عبارتند از:بستنی شیر و وانیل ، توت فرنگی ، آلبالو، و جز آن .
من اینک به پیش توأم مستمند
بکش کشتنی بستنی را ببند.
فردوسی .
|| هر شربت فسرده ٔ یخ بسته . (ناظم الاطباء). مبردی که از شیر و شکر یا آب میوه ها در یخ افسرند و انواع آنها عبارتند از:بستنی شیر و وانیل ، توت فرنگی ، آلبالو، و جز آن .
