بسردرآمدهلغتنامه دهخدابسردرآمده . [ ب ِ س َ دَ م َدَ / دِ ] (ن مف مرکب ) آنکه به روی سر درمی افتد. (ناظم الاطباء). آنکه با سر به زمین میخورد. (فرهنگ فارسی معین ). || لغزیده . (فرهنگ فارسی معین ).
