بسر شدن

بسر شدن . [ ب ِ س َ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) آخر شدن . (غیاث ). کنایه از آخر شدن . (آنندراج ). بسر رسیدن . (آنندراج ). بپایان آمدن :
از تو همی بسر نشوداین بلا و عشق
گر زنده مانم آخر روزی بسر شود.

مسعودسعد.

اول رسن است وانگهی چاه
بی پای کجا بسر شود راه .

نظامی (الحاقی ).

بپای شوق گر این ره بسر شدی حافظ.
بدست هجر ندادی کسی عنان فراق .

حافظ (از آنندراج ).

درین امید بسر شد دریغعمر عزیز
که آنچه در دلم است از درم فراز آید.

سعدی (گلستان ).

|| بر سر راه رفتن . بسر درآمدن :
در نبردش که شیر خارد دم
اسب دشمن بسر شود نه به سم .

نظامی (هفت پیکر ص 23).