بشکافتن

بشکافتن . [ ب ِ ت َ ] (مص ) ترکیدن . کفیدن . چاک شدن . شکافته شدن . تفتیق . (زوزنی ). تفلیق . (زوزنی ). انشقاق . تشقیق . رجوع بشکافتن شود :
می خورم تا چو مار بشکافم
می خورم تا چو خی برآماسم .

ابوشکور.

هر آنکس که آواز او [لهراسب ] یافتی
به تنش اندرون زهر بشکافتی .

فردوسی .

خروش پیاده فغان سوار
همی سنگ بشکافت در کوهسار.

فردوسی .