بشگفیدن
لغتنامه دهخدا
بشگفیدن . [ ب ِ گ ُ دَ ] (مص ) بشکفیدن . شکفته . شگفته شدن . باز شدن غنچه . شکوفان شدن غنچه :
چو کاوس گفتار خسرو شنید
رخانش بکردار گل بشکفید.
برزد شعاع زهره و بوی گلاب ازو
وز بوی او گل طرب و لهو بشکفید.
و رجوع به بشکفیدن شود.
چو کاوس گفتار خسرو شنید
رخانش بکردار گل بشکفید.
فردوسی .
برزد شعاع زهره و بوی گلاب ازو
وز بوی او گل طرب و لهو بشکفید.
بشگر مرغزی (از سبک شناسی ج 1 ص 378).
و رجوع به بشکفیدن شود.