بصلئیل

بصلئیل . [ ] (اِخ ) (در سایه خدا). در کتاب مقدس دو تن به این نام بودند: یکم مردی که خدای تعالی او را در صنعت زرگری و سایر فلزات دانش و سلیقه ٔ مخصوص عطا فرموده بود تا در بنای آلات بیت اﷲ قیام نماید. دوم مردی که برحسب قول عزرازن غریبه تزویج نموده بود. (از قاموس کتاب مقدس ).