بطاق بلند گذاشتن
لغتنامه دهخدا
بطاق بلند گذاشتن . [ ب ِ ق ِ ب ُ ل َ گ ُ ت َ ] (مص مرکب ) فراموش کردن . (آنندراج ) (مجموعه ٔ مترادفات ص 266) :
گذاشت کار شکست بنای عهد ترا
قضا بطاق بلندی ز شیشه ٔ دل ما.
گذاشت کار شکست بنای عهد ترا
قضا بطاق بلندی ز شیشه ٔ دل ما.
تنها (از آنندراج ).