بطرس

بطرس . [ ب ُ رُ ] (اِخ ) کَرامَه (معلم ) (1774-1851م .). بطرس بن ابراهیم کرامه از اعیان حمص بود. وی مدتی در عکا و دیر زمانی در لبنان بسر برد. شعر میگفت و بزبان ترکی نیز آشنا بود در لبنان در نزد امیر بشیر شهابی تقرب داشت و امور دبیری وی را برعهده گرفت تا آنگاه که امیر بشیر بسال 1740م . نخست بجزیره ٔ مالت و سپس به قسطنطنیه تبعید شد و وی نیز با او رفت و در آنجا نیز در نزد وی احترام داشت . بطرس شاعری فصیح و بزرگ قدر بود. او راست : 1- الدراری السبع، که درباره ٔ موشحات اندلسی ودیگر موشحات است . چ بیروت 1864 و 1876م . 2- دیوان شعر (بطرس کرامه ) موسوم به سجع الحمامه ، دارای هفت هزار بیت شعر است که غالباً در مدح امیر بشیر شهابی و وصف اعمال او و مدح دیگر امرای معاصر است ، چ مطبعه ٔ ادبیه بیروت 1898م . (از معجم المطبوعات ستون 1550 ذیل کرامة بطرس ). و رجوع به اعلام زرکلی ج 1 ص 149 شود.