بطلمیوس ثانی

بطلمیوس ثانی . [ ب َ ل َ س ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) لقبی بوده که به دانشمند بزرگ بقصد بزرگ داشت و تجلیل اطلاق میشده چنانکه خاقانی در شعر زیر خود را بدان ستاید :
مرا خوانند بطلمیوس ثانی
مرا دانند فیلافوس والا.

خاقانی .