بعثط

بعثط. [ ب ُ ث ُ ] (ع اِ) بعثوط. ناف وادی و میانه ٔ آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). ناف و میانه ٔ بیابان . (مؤید الفضلاء). و رجوع به بعثوط شود. || دُبُر یا دبر با ذکر و خایه . ج ، بعاثط. (منتهی الارب ) (آنندراج ). دبر یا دبر با آلت و بیضه . ج ، بعاثط. (ناظم الاطباء).
- ابن بعثط ؛ ماهر و داننده ٔچیزی ، یقال : هو ابن بعثطها. و فی حدیث معاویه : قیل له اخبرنا عن نسبک فی قریش . قال : انا ابن بعثطها، یرید انه واسطة قریش و من سرة بطائحها. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). ماهر و داننده ٔچیزی . (آنندراج ).