بغاة

بغاة. [ ب ُ ] (ع اِ) ج ِ باغی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ). سرکشان . نافرمانان . و رجوع به باغی شود : و عجبتر آن است که امیرالمؤمنین (ع ) در وقتی که باجماع امت خلیفه بوده و با بغاة و طغاة حرب کرده است خواجه ٔ مجبر... تشنیع میزند. (کتاب النقض ص 350). || در اصطلاح فقه ، شخص یا اشخاصی از تبعه ٔ اسلام را گویند که بر ضد مقام پیشوایان معصوم دین قیام نمایند مانند خوارج نهروان که علیه علی (ع ) قیام نمودند. (از فرهنگ حقوقی جعفری لنگرودی ). || ج ِ باغی ، طالب و جوینده . (آنندراج ).