بغجةلغتنامه دهخدابغجة. [ ب ُ ج َ ] (معرب ، اِ) بغچه . بقچه :فلما خرج الشاب لحقه الغلام ببغجة فیها عدة قطع قماش مخیط. (عیون الانباء ج 2 ص 178). رجوع به بقچه شود.
